Kalfsvlees heeft z’n origine in zuivelland Nederland. Voor zuivel zijn koeien nodig. Koeien die door te kalveren melk kunnen geven. Deze kalveren kunnen echter niet allemaal melkkoeien worden. Logisch, want er worden ook stierkalveren geboren en niet ieder kalf wordt een melkkoe. Hieronder vind je een afbeelding die dit verder uitlegt.
Kalfsvlees is heerlijk mals, rijk aan eiwitten en calcium, licht verteerbaar en vol van smaak. En daarbij is kalfsvlees ook uitermate geschikt om toe te passen in smakelijke recepturen. Kijk hier voor receptinspiratie.
Je kunt met kalfsvlees allerlei heerlijke voor- én hoofdgerechten bereiden. Wat denk je van een ossobuco alla Milanese, of een echte Oostenrijkse klassieker als de Wienerschnitzel? Kijk hier voor een aantal lekkere recepten.
Als kalveren ongeveer 8 maanden oud zijn gaan ze naar de slachterij. Ze wegen dan ongeveer 280 kilo en hebben een schofthoogte van 1.35-1.40m. Volgens de Europese regelgeving mag het vlees kalfsvlees worden genoemd, als de kalveren geslacht zijn voordat ze maximaal 8 maanden oud zijn. In Nederland en Scandinavië mag het vlees van kalveren tussen de 8 en 12 maanden oud, jong rundvlees heten, maar ook oud rosé kalfsvlees. Voor de rest van Europa is het vlees van runderen ouder dan 8 maanden gewoon rundvlees.
Voeding maakt het verschil. Bij kalveren die gehouden worden voor jong rosé kalfsvlees, bestaat het menu merendeels uit ruwvoer. Voor de productie van blank kalfsvlees, worden de kalveren gevoed met meer melkproducten, met als gevolg dat het vlees een blankere kleur heeft en wat malser is.
Nee, nog niet. Hier willen we graag wat aan veranderen. Van oudsher zijn landen als Italië en Frankrijk kalfsvlees consumerende landen. Veel gerechten met kalfsvlees hebben een jarenlange traditie in de eetcultuur in die landen. Ook Duitsland en Duitstalige landen zijn een grote afnemer. Een echte Wienerschnitzel bijvoorbeeld is gemaakt van kalfsvlees.
